هارد Hard Disk Drive یا به اختصار HDD
یک حافظه دائمی است که برای ذخیره کردن داده‌های مورد پردازش کامپیوتر مورد استفاده قرار میگیرد. این هاردها اطلاعات را به شکل مکانیکی روی سطح مغناطیسی دیسک‌های خود ذخیره می‌کند.
این حافظه‌ها در برابر حجم و سرعتی که ارائه می‌دهند، قیمت مقرون به صرفه‌ای دارند. این قیمت مانع از جایگزینی کامل آن‌ها با رقبای سریع‌ترشان، یعنی SSD ها شده است.
هارددیسک‌های مرسوم که حرکت چرخشی دارند حافظه‌های مبتنی بر حرکت دیسک بوده و دهه‌ها از تولد آن‌ها می‌گذرد اما همچنان بخش مهمی از بازار ذخیره‌ساز‌ها را در دست دارند. هارددیسک‌های کنونی در دو دسته‌ی اصلی هارد اکسترنال و هارد اینترنال و در سایزهای مرسوم ۲.۵ اینچ (مختص لپ‌تاپ) و ۳.۵ اینچ برای رایانه‌های رومیزی در بازار موجود هستند.
هارد SSD مخفف (Solid State Disk)
نوعی حافظه است که از سرعت خواندن و نوشتن بیشتری نسبت به هارد دیسک‌های دیگر برخوردار است. SSD نوعی درایو برای ذخیره‌سازی اطلاعات است که بر پایه حافظه فلش و مشابه با مموری موبایل طراحی شده است. اما در نهایت SSDها هم همان کارکردهای بنیادین HDD را دارند.
ولی برخلاف حافظه HDD هیچ عضو مکانیکی خاصی ندارند و برای نوشتن داده‌ها از مغناطیس استفاده نمی‌کنند، بلکه داده‌ها را به صورت صفر و یک در میکروچیپ‌ها ذخیره می‌کند. این امر باعث شده تا این دسته از حافظه‌ها به مراتب سریع‌تر باشند.
لپ‌تاپ‌ها و کامپیوترهای جدید عموما از حافظه‌های SSD بهره می‌برند.
از نظر عملکرد، یک SSD قادر به انجام تمام کارهایی است که یک هارددیسک انجام می‌دهد. اما به‌جای اینکه داده روی دیسک مغناطیسی ذخیره شود، روی حافظه‌های فلش متصل به هم ذخیره می‌شود.
تفاوت هارد HDD با SSD
